Rob Zombie

[Nucleator]

Rob Zombie, a właściwie Robert Bartleh Cummings - pisarz, wokalista White Zombie, kompozytor, scenarzysta filmowy, pisarz, twórca komiksów i chuj wie co jeszcze. Wymieniony przed chwilą band zlewam i zlewał będę, ale jako solista nagrał parę smacznych niczym tiramisu rzeczy. Przede wszystkim trzeba wspomnieć o znakomitym debiucie Hellbilly Deluxe ozdobionym świetną okładką. Sporo tu fajnego, przebojowego grania jak Superbeast, motoryczne Living Dead Girl czy uzbrojony w świetne riffy Meet the Creeper. No i jest jeszcze Dragula ze znakomitym refrenem czy How to Make Monster trwający niecałe 2 minuty. Tekstowo, jak się możemy domyślić, Rob porusza się wokół klasycznych filmów grozy, który jest zresztą wielkim fanem.

Sinister Urge już mi się nie spodobał. Jest tam parę niezłych kawałków jak Demon Speeding, Dead Girl Superstar czy znakomite Scum of the Earth. Jednak sporo tu też pitolenia jak w Go To California czy na wskroś chujowym Feel So Numb. No i tak było z każdym kolejnym albumem - z każdego było parę fajnych utworów, ale jako całość nie wchodziło za nic. Niemniej za debiut Rob ma u mnie szacun, bo takie Dragula czy Superbeast jednak czasem na imprezie leci.

Albumy:
1998 - Hellbilly Deluxe
2001 - The Sinister Urge
2006 - Educated Horses
2010 - Hellbilly Deluxe 2
2013 - Venomous Rat Regeneration Vendor The Electric Warlock Acid Witch
2016 - The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser

[mork]

Dragula i Superbeast - właściwie tylko to kojarzę. Nigdy nie zgłębiałem jego twórczości, ale skoro Hellbilly Deluxe jest w tę nutę to przesłucham.

[Nebiros]

Ostatnio całkiem przypadkiem zaznajomiłem się z debiutem tego jegomościa, którego twórczość kompletnie nigdy nie leżała w kręgu, że tak wyrażę, moich zainteresowań muzycznych. No i pozytywnie się zaskoczyłem - mocno przebojowy, ale jednocześnie agresywny kawał przeładowanego elektroniką metalowego ćpuństwa. Fajna odskocznia.

[Wędrowycz]

Lubię twórczość Roba, w szczególności "Hellbilly Deluxe" i "The Sinister Urge". Przyjemne rockowe grzańsko, w dodatku naładowane samplami i aluzjami do klasyki kina grozy i horroru, co dla mnie jest dodatkowym plusem. Wcale się nie dziwię, że jest to mocno popularne, bo wpada mocno w ucho. Druga strona medalu jest taka, że jak na stosunkowo skromny studyjny dorobek coś dużo składaków "The Best Of" wyszło.

[Nebiros]

Ja generalnie długi czas omijałem szerokim łukiem za obszerne wywiady w brytyjskim Metal Hammerze, którym się za małolata pewien czas zaczytywałem. Dla mnie wówczas to był jednoznaczny sygnał, że coś tak popularnego nie może być dobre.

[yog]

Dragula w czasie jak się słuchało nu metali to spoko kawałek był, chyba na ścieżce dźwiękowej do Matrixa się znalazł zresztą, dziś to bym się nie skusił całej płyty przesłuchać na pewno, a jak słyszę Dragulę to mam ochotę czym prędzej wyłączyć.

Na filmach Roba, mających jak pamiętam - przynajmniej niegdyś - niezmiernie wysokie noty, się ostro nudziłem. Chyba maxem były 3 śmieszne sceny w filmie.

[Wędrowycz]

Ciężko się w sumie dziwić, że takie popularne Wpada w ucho, pełno hitów, co i w radiu swobodnie można puścić, do tego widowiskowe koncerty. Rock dla mas. Jakieś wywiady też pamiętam właśnie z Metal Hammera, choć co w nich tam było to już nie zapamiętałem nic. Generalnie Roba lubię i szanuję zarówno za muzyczne przedsięwzięcia solo (bo White Zombie dotąd nie słyszałem poza paroma wałkami) jak i jako reżysera.

PS: Jego żona też fajna pupka jest.

[Czit]

Dragula spoko - najbardziej pamiętam z Gran Turismo 2 na PSX... może z sentymentu lubię